……..άλλος για Costa Rica ? (*)

Η φίλη μου Λαρίσα  ήρθε στην Ελλάδα από το Καζακστάν  για να  βρεί τον πατέρα του παιδιού της και σύζυγό της που είχε φύγει για …τσιγάρα. Τον  βρήκε, αλλά νωρίς κατάλαβε ότι δεν κάπνιζε και αποφάσισε  με ένα παιδί και χωρίς τίποτα στην τσέπη της να στήσει το δικό της σπιτικό στην Θεσσαλονίκη. Μια πόλη, που όταν έψαχνε στο internet, είδε ότι είχε τα κριτήρια που ήθελε : δίπλα στην θάλασσα, φιλική με τους ξένους, πολυπολιτισμική, κούκλα και …"ότι να’ναι". 

Μέσα σε 10 χρόνια  αγόρασε  σπίτι (όχι σε …10 λεπτά όπως η Τζούλια), σπούδασε τον γυιό της, έμαθε τέλεια Ελληνικά διαβάζοντας  Καζαντζάκη  που λατρεύει, Μυριβήλη και   Καβάφη,  γράφει στα  sms της την λέξη  μήνυμα  σωστά  και όχι minima ή μύνημα…

Την Λαρίσα την αγαπώ γιατί ενώ θα μπορούσε να ανεβοκατεβαίνει  στην "μπάρα" (ούσα  πρώην πρωταθλήτρια στίβου) και να αναστενάζει όλος ο ανδρικός πληθυσμός με τα δίμετρα ρώσικα κανιά της, προτιμά να παλεύει με την ελληνική κυτταρίτιδα (την δικιά μου και  άλλων  χαμηλόκωλων  Ελληνίδων).

Την εκτιμώ γιατί  δεν κάνει καμιά διάκριση  στην περιποίηση  που προσφέρει  σε εμένα, τις φίλες μου  και την μαμά μου από τους VIP πελάτες της (που πιστέψτε με είναι ΤΑ ονόματα που παρελαύνουν στα media...). Επειδή προτιμά να ανεβαίνει κάθε Σαββατοκύριακο στο Όλυμπο αντί να χορταριάζει στον καναπέ της και να βλέπει τηλεόραση. Επειδή καταναλώνει  μόνο βιολογικά προϊόντα, φρούτα και λαχανικά και ότι άλλο βγάζει η μάνα γη, ανεπεξέργαστα και ωμά.

Επειδή  φτιάχνει  το δικό της ψωμί όπως το έφτιαχνε η γιαγιά μου, επειδή κοιμάται πάνω σε ένα χαλί στο πάτωμα   για να σκληραγωγήσει τον εαυτό της και τον γυιό της,  επειδή δεν χρησιμοποιεί θέρμανση στο καλαίσθητο σπίτι της πιστεύοντας ότι ο άνθρωπος πρέπει να μπορεί να προσαρμόζεται με ό,τι και να του τύχει… επειδή όταν βγήκε στο δρόμο φορώντας απλά ένα τζίν έγινε …ατύχημα, επειδή  όταν κάνει μασάζ δεν κοιτάζει  ποτέ το ρολόι της (δεν φοράει) και μιλώντας μαζί της για βιβλία, ταινίες, τέχνη, ταξίδια  μπορεί και να ξεπεράσει  και τις τρείς ώρες  χωρίς να πληρωθεί επιπλέον... γιατί τα χρήματα που απαιτεί για την δουλειά της αντιπροσωπεύουν τον χρόνο και τον κόπο της θα έλεγα μάλιστα ότι την αδικούν, επειδή σαν χειμερινή κολυμβήτρια καθαρίζει  ταυτόχρονα και την παραλία  που επισκέπτεται.

Επειδή έστειλε αδιάβαστο τον γκόμενο που στα τριάντα πέντε του  δεν έφευγε από το σπίτι της μάνας του, και ναι, γιατί προτιμάει να είναι μόνη της εδώ και πολύ καιρό αντί να χάνει το χρόνο της με άνδρες "που δεν είναι άνδρες" (χρησιμοποιώ αυτολεξεί τα λόγια της).   

Επίδοξοι εραστές : αν δεν έχετε επτά φέτες κοιλιακούς, ψυχή ανδρός και μυαλό που με λίγα λόγια λέει πολλά, μην τολμήσετε να μου ζητήσετε το τηλέφωνό της...

Χθες  λοιπόν, ερχόμενη συνεπέστατη στο ραντεβού μας, μου λέει : "Ξανθίππη ψάχνω να βρω μια καινούρια χώρα για να μετοικήσω...ήρθε ο καιρός… είναι πολλά αυτά που δεν μου αρέσουν εδώ πια… έζησα καλά αλλά απογοητεύθηκα…"

Στεναχωρέθηκα  γιατί θα  χάσω μια τέτοια φίλη?..  μια καταπληκτική  επαγγελματία?.. ή γιατί τέτοιοι άνθρωποι φεύγουν από την  χώρα μας?…

"Λαρίσα που σκέφτεσαι να πάς ?"  ρωτάω..  "αν τα πράγματα δεν θα είναι τόσο καλά όπως περίμενες και αν σου συμβεί κάτι και δεν μπορείς να εργαστείς?". Μετά σκέφτηκα την ανοησία μου και φευ την ρηχότητά μου …ότι έγινα ίδια με όλους αυτούς που με τέτοιες βλακείες και διλήμματα  καταλήγουν  τα παιδιά τους να διαλέξουν τον μονόδρομο του Δημοσίου και την εύκολη λύση. Ξέχασα ότι είχα μπροστά μου έναν άνθρωπο που διαβάζει σαν να πρόκειται να πεθάνει αύριο, που αναποδογυρίζει από μόνη της τη ζωή για να δει ότι ακόμη και αναποδογυρισμένη, γι 'αυτήν είναι  ίδια και απαράλλακτη.

"Ξανθίππη,  η γιαγιά μου έψηνε τα καλύτερα σπόρια και τα πουλούσε στα 85 της. Εχω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να ελαχιστοποιεί τις ανάγκες του για να είμαι ελεύθερη και  όταν κάποια στιγμή τα χέρια μου δεν θα με υπακούν θα κάνω μια δουλειά που  θα μπορώ. Οι Έλληνες στην Νέα Υόρκη ψήνουν κάστανα στο δρόμο..." και συνεχίζει …

"Εψαξα λοιπόν στο internet  για την  πιο πράσινη χώρα,  με χαμηλό δείκτη ανεργίας, με πολύ χαμηλό δημόσιο χρέος, με μόρφωση άνω του 95% του πληθυσμού, μια χώρα που δεν έχει στρατιωτικές δαπάνες γιατί ο στρατός καταργήθηκε εδώ και 50 χρόνια, με απίθανα κίνητρα  για νέους επιχειρηματίες όπως μηδενική φορολόγηση για τα πρώτα χρόνια, με το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην περιοχή της, με ένα κλίμα που κατά μέσο όρο είναι στους 24 βαθμούς Κελσίου, με πανέμορφους ανθρώπους και  κυρίως χαμογελαστούς…"

Πράσινη από την ζήλια μου, μη τολμώντας να ρωτήσω ποια είναι αυτή η χώρα  που θα μας κλέψει την Λαρίσα,  ρωτάω  "από πού τα ξέρεις όλα αυτά Λαρίσα ? Ποια είναι η πηγή σου ?"  για να πάρω την απάντηση … "μα από τα αρχεία της CIA - The  world Factbook στο internet"   και συνεχίζει …

"Μιλάμε για την Costa Rica….που από τον Μάιο του  2010 έχουν γυναίκα Πρόεδρο, την Μιράντα,  άνθρωποι  δημοκρατικοί  και  πολύ φιλέλληνες… που έκαναν  επανάσταση το 1821 σαν εσάς και διώξανε τους Ισπανούς,  που διδάσκονται στα σχολεία τους Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, που ονόμασαν  μια τεράστια περιοχή Grecia, και δώσανε σε 2 πόλεις το όνομα της Αθήνας και της Σπάρτης".

Απ΄όλα όσα άκουσα μου έμειναν δύο… μελαμψοί κρεολοί άνδρες  με ωραίο κώλο  και CIA….Μόλις έφυγε η φίλη μου, αμέσως διαδικτυώνομαι με την   CIA και βλέπω που πέφτει η Costa Rica..Πάνω από τον Παναμά και κάτω από την Νικαράγουα..χμμμ   χώρες με φούντες η μία και αντάρτες η άλλη σκέφτομαι .… και στην μέση ο επίγειος παράδεισος.

Συνεχίζω την αναζήτηση και πατάω την επιλογή χώρας Greece την χώρα νότια της χώρας  MACEDONIA. Προσπερνώ όλα τα στατιστικά  και τους αριθμούς και μένω στο  προσδόκιμο όριο ηλικίας 79,8 έτη για την Ελλάδα. Η Costa Rica 77,5 έτη.

α) Λαρίσα,  δεν θα έρθω μαζί σου. Θα μείνω εδώ, κορίτσι μου να χαρώ  την σύνταξή μου πιο πολλά χρόνια….   

β) Λαρίσα, δεν θα έρθω μαζί σου γιατί έχω πολύ δουλειά. Να προσπαθήσω να αλλάξω την ονομασία του γείτονα, να αλλάξω τον εαυτό μου,  να τιμωρήσω αυτούς που μας εκμεταλλεύτηκαν και μας κορόιδεψαν … να κάνω την χώρα μου επί  γης παράδεισο για τα παιδιά μας…

ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΤΕ…

(*)  Αφιερωμένο στις Λαρίσες  που ζούν στην πατρίδα μας, που μου έμαθαν να βλέπω την χώρα μου ΚΑΙ με το μάτι του ξένου… αυτές που προτίμησαν τον δύσκολο δρόμο της επιβίωσης από τον εύκολο και τον προβεβλημένο από το σημερινό life style.

"Οι περισσότεροι άνθρωποι θαυμάζουν μιά άλλη ζωή και όχι την δική τους - ανεξαρτήτως αν η ζωή που θαυμάζουν είναι χειρότερη από την δική τους. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το καλύτερο είναι πάντα απέναντί τους και όχι μέσα τους". ΛΟΥ ΡΙΝΤ