Το τσουνάμι χρήματος της τελευταίας δεκαετίας από τις τράπεζες στους ιδιώτες το διαδέχτηκε μια πολιτική που σε τιμώρησε για τις ανάγκες που μόνος σου δημιούργησες και τροφοδότησες. Μόνο που οι ανάγκες αυτές που περιελάμβαναν την υγεία σε ιδιωτικά πολυτελή νοσοκομεία, παιδεία σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία, διακοπές σε παραδείσους ή στέγαση σε «καλύτερη» γειτονιά, σου τις υπέδειξαν τα Μέσα, σου τις επέβαλαν μέσα από το σπίτι σου μέσω της τηλεόρασης και σε «υποχρέωσαν» με τα πάσης φύσεως δάνεια και κάρτες που σου πουλούσαν μέσω τηλεφώνου. Η πλασματική πραγματικότητα πήρε σάρκα από τις χρηματιστηριακές συναλλαγές στην χρυσή της εποχή και ο μικροαστισμός υλοποίησε την φαντασία σου την δική σου και κάθε «κοιμισμένου». Ο κόσμος μη δυνάμενος να αντιδράσει, η εγκράτεια δεν υπήρξε ποτέ αδελφή της ματαιοδοξίας, ήπιε το «νερό της φωτιάς» συστηματικά και σήμερα οι γηγενείς ινδιάνοι κινδυνεύουν πλέον να χάσουν τα βουνά τους από τους καταπατητές. Μα γίνεται αυτό?
Τα ιδιωτικά χρέη με τα νέα μέτρα της συρρίκνωσης των μισθών συντάξεων εφεδρειών και ανεργίας και της ταυτόχρονης ύφεσης θα δημιουργήσουν τέτοια οικονομική ασφυξία στα τραπεζικά ιδρύματα, που το να γίνουν «κρατικά» θα φαίνεται σαν να είναι ο μοναδικός μονόδρομος, οδηγώντας την οικονομία σε κανονική χρεωκοπία. Τα δάνεια που δόθηκαν σε μικρές επιχειρήσεις μέσω ΤΕΜΠΜΕ με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου σήμερα φαντάζουν σαν θαλασσοδάνεια. Όταν η εμπειρία των επίσης εγγυημένων παλιών βιοτεχνικών έδειξαν ότι έγιναν βορρά των επιτήδειων, η εγγύηση φαντάζει σαν το παντεσπάνι σε λοιμό. Οι σπατάλες των Ολυμπιακών Αγώνων, οι προμήθειες εξοπλισμών, και τα υπερτιμημένα δημόσια έργα που έθρεψαν συγκεκριμένη μειοψηφία εν γνώσει αυτών που μας κυβερνούν θεωρήθηκαν ισότιμες με την αδυναμία του φουκαρά που θέλει με ένα τανκς να διασχίσει την Πανεπιστημίου ή με το δάνειο που πήρε για να λύσει το πρόβλημα της στέγασής του.
Μα ήμασταν οι μόνοι στον κόσμο που βρεθήκαμε υπερχρεωμένοι? Τα νούμερα απέδειξαν ότι θα μπορούσαμε να αντέξουμε με το ποσοστό διαφθοράς που δεν ήταν μεγαλύτερο από άλλων ευρωπαικών κρατών, αρκετά χρόνια ακόμα. Το λάθος ήταν, ότι αποδείξαμε την αδυναμία μας σε όλο τον κόσμο ότι ο κρατικός μας κουρβανάς δεν αντέχει να συντηρήσει τα χρέη του, αυτά που μπορούν ακόμα να λαδώσουν την κρατική μηχανή σε όλα τα άλλα κράτη –προς το παρόν-. Γιατί?
Ο κανιβαλισμός της χώρας θεωρητικά άρχισε με την ομολογία του Στρος Καν ότι οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της χώρας μας στο ΔΝΤ άρχισαν όταν «λεφτά υπήρχαν». Συνεχίστηκε με την πτώση των αγορών και την ομολογία του «οικονομολόγου»» πρωθυπουργού ότι ηγείται μιας διεφθαρμένης χώρας, τοποθετώντας την Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα. Η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία διογκώνει επιμελώς το έλλειμμα εμφανίζοντας τους «δανειστές» ως εθνοσωτήρες. Οι αποκρατικοποιήσεις και το συμμάζεμα των δημοσίων δαπανών –απαίτηση της Τρόικας από τις αρχές του 2010 – κωλυσιεργούν και σήμερα Οκτώβριο του 2011, ακόμη τις συζητάμε. Οι περικοπές, η φορολόγηση χωρίς κανένα κοινωνικό κριτήριο δημιουργεί τέτοια ύφεση στην αγορά που «πνίγει» την οικονομία από οποιαδήποτε τυχόν έμμεσα έσοδα θα μπορούσε να έχει. Η προκλητικότητα όλων των κυβερνώντων να λείπουν για διακοπές όταν το καλοκαίρι ήταν θέμα ζωής για την Ελλάδα. Η ανάπτυξη και δημιουργία νέων οικονομικών πόρων δεν είναι ούτε καν στα άμεσα σχέδια της κυβερνητικής πολιτικής. Η κυβέρνηση που ψηφίσαμε ως διαχειριστές της δημοσιονομικής πολιτικής γίνεται δανειολήπτης δανείων με επαχθείς όρους, υποθηκεύει και εκποιεί εθνική περιουσία καταστρατηγώντας Σύνταγμα και κοινωνικές κατακτήσεις απαξιώνοντας τις θυσίες που βάφτηκαν με αίμα. Γιατί όλα αυτά?
Ο ύποπτος φίλος που έρχεται να σε «ευεργετήσει» με ανταλλάγματα δυσανάλογα του χρέους σου είναι τόσο επικίνδυνος όσο και ένας τοκογλύφος. «Άδωρα εχθρών τα δώρα» κατά Σοφοκλή. «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» κατά τον Όμηρο. Όσο πιο πολύ αυξάνεται το έλλειμμα τόσο θεωρητικά είναι αναγκαία και η παρουσία τους. Οι λύσεις που προτείνουν είναι εφικτές και ποιος είναι ο στόχος τους?
Αν η πάταξη της φοροδιαφυγής έλυνε ένα μέρος του προβλήματος, θα το είχαν κάνει αν το ήθελαν με την φορολόγηση των διαφυγόντων κεφαλαίων και των Offshore εταιριών, αλλά αντ΄αυτής οι φοροεπιδρομές που πραγματοποιούν είναι πιο άμεσες και έχουν πνίξει την αγορά .Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας σε απαξιωτικές τιμές και χωρίς «συνδικαλιστικές» αντιρρήσεις είναι ένας από τους εμφανείς στόχους των οικονομικών κατακτητών. Θυμάστε τις αντιδράσεις της πιθανής εκποίησης του ΟΤΕ πριν χρόνια? Σήμερα η εκποίηση με τίμημα εξευτελιστικό φαντάζει σαν σοκολάτα στο ψωμί μας. Το ίδιο θα συμβεί με τις ΔΕΚΟ αλλά και με τις τράπεζες. Από τις ιδιωτικοποιήσεις ούτε ένα ευρώ δεν θα χρηματοδοτήσει την ανάκαμψη. Θα πάνε για εξόφληση χρεών και η επιθυμητή αναγέννηση δεν πρόκειται ποτέ να έρθει, γιατί θα έχουν πουληθεί ασημικά και οικόπεδα παραθαλάσσια – γιατί αυτό είμαστε, ένα θέρετρο που δεν χάνει ποτέ την αξία του. Η οικονομία δεν πρόκειται ποτέ να ορθοποδήσει γιατί δεν θα μπορέσουν να ανακτηθούν ξανά οι πόροι του τουρισμού μας, της όποιας ενέργειας, υπηρεσιών και αγαθών που έχουμε.
Οι διαδικασίες εκποιήσεων θα είχαν προχωρήσει εδώ και δύο χρόνια αν εν τω μεταξύ ο πρωθυπουργός δεν τους έπεφτε «κάπως»… Λίγο οι μόνιμες διακοπές, τα ταξίδια, άργησαν να καταλάβουν ότι έκαναν λάθος. Ο χαλίφης για την θέση του χαλίφη υπήρχε. Έτσι μαλώνουν τον Γιωργάκη, τον περιορίζουν και δίνουν τα ηνία στον Ευάγγελο Τούρκογλου -αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα πριν το αλλάξει - ο οποίος θυσιάζει τα πολιτικά του όνειρα για πρωθυπουργός με την καρέκλα του αντιπροέδρου, «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Μία μέρα χρειάστηκε μόνο για την ίδρυση της Ανώνυμης εταιρίας αποκρατικοποιήσεων.
Η επιτάχυνση των διαδικασιών από τον Βενιζέλο δεν είναι τυχαία. Το ντόμινο του ελληνικού χρέους θα οδηγήσει σε ύφεση και άλλες οικονομίες , συνεπώς θα ήταν δύσκολη η οποιαδήποτε απόβαση στην ελληνική αγορά αφού θα είχαν να φροντίσουν «τα του οίκου τους». Επιπλέον είναι απαραίτητη η γρήγορη «οικονομική τακτοποίηση» της Ελλάδας για να έχουν ασπίδα και « κομπόδεμα» από την χρεωκοπία μιας άλλης χώρας. Αν είναι λοιπόν σοβαρό το θέμα του χρόνου για τους κατακτητές οι εθνικές εκλογές θα ήταν ότι έπρεπε για να τους καθυστερήσει.
Οι αποκρατικοποιήσεις με τον Βενιζέλο θα γνωρίσουν νομική –που κατέχει- προστασία για όλους τους εμπλεκομένους. Θα την φροντίσει ο ίδιος άρα είναι σχεδόν βέβαιο ότι γνωρίζει ότι κάποια στιγμή θα λογοδοτήσουν. Όπως επίσης γνωρίζει ότι δεν υπάρχει κανένα πολιτικό μέλλον ούτε για τον ίδιο αλλά ούτε και κανέναν άλλο βουλευτή του πιο λαομίσητου κόμματος της γενιάς μας.
Κανένας δεν εγκληματεί χωρίς αντάλλαγμα. Το παρελθόν μάς έμαθε ότι επιθυμία των κατακτητών πιθανότατα να ήταν πολιτική προστασία, βάσεις, εξυπηρετήσεις εθνικού περιεχομένου. Χωρίς να αποκλείσουμε κάτι παρόμοιο – συνήθως όταν συμβαίνει το μαθαίνουμε αφού γραφτεί η ιστορία-σήμερα μιλάμε για οικονομικό ιμπεριαλισμό. Τα κίνητρα είναι κατ΄αρχήν οικονομικά μια και άλλαξαν τα αφεντικά. Συνεπώς ο έλεγχος του χρέους θα πρέπει να γίνει σε όλους τους κομματικούς μηχανισμούς που ενεπλάκησαν από την αύξησή του και μετά, από το 1989 με «πόθεν έσχες» για κυβερνώντες, διευθυντές κρατικών μηχανισμών, διοικητές της Τραπέζης Ελλάδος και λειτουργούς της δικαιοσύνης. Τους ηθικούς αυτουργούς δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τους εντοπίσουμε. Αυτούς όμως που τους εξυπηρέτησαν με την απραξία τους ή ακόμη και με την ενεργή συμμετοχή ή απλώς ενθάρρυναν έχουμε χρέος να τους στείλουμε στην δικαιοσύνη.
Η νίκη τους δεν ήταν ποτέ ειρηνική. Παντού όπου αναμίχθηκαν προκάλεσαν εθνική κατάθλιψη, αναταραχή, οικονομικό μαρασμό, αυτοκτονίες. Αυτό είναι το μέλλον μας?
Η σιωπή μας δηλώνει αμφισβήτηση και δυσπιστία ακόμη απέναντι στον εαυτό μας. Αυτός που την κατάφερε δημιουργώντας ενοχές με «το μαζί τα φάγαμε» είναι το ίδιο εγκληματίας με τον ηθικό αυτουργό, διότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του.
Τα ιδιωτικά χρέη με τα νέα μέτρα της συρρίκνωσης των μισθών συντάξεων εφεδρειών και ανεργίας και της ταυτόχρονης ύφεσης θα δημιουργήσουν τέτοια οικονομική ασφυξία στα τραπεζικά ιδρύματα, που το να γίνουν «κρατικά» θα φαίνεται σαν να είναι ο μοναδικός μονόδρομος, οδηγώντας την οικονομία σε κανονική χρεωκοπία. Τα δάνεια που δόθηκαν σε μικρές επιχειρήσεις μέσω ΤΕΜΠΜΕ με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου σήμερα φαντάζουν σαν θαλασσοδάνεια. Όταν η εμπειρία των επίσης εγγυημένων παλιών βιοτεχνικών έδειξαν ότι έγιναν βορρά των επιτήδειων, η εγγύηση φαντάζει σαν το παντεσπάνι σε λοιμό. Οι σπατάλες των Ολυμπιακών Αγώνων, οι προμήθειες εξοπλισμών, και τα υπερτιμημένα δημόσια έργα που έθρεψαν συγκεκριμένη μειοψηφία εν γνώσει αυτών που μας κυβερνούν θεωρήθηκαν ισότιμες με την αδυναμία του φουκαρά που θέλει με ένα τανκς να διασχίσει την Πανεπιστημίου ή με το δάνειο που πήρε για να λύσει το πρόβλημα της στέγασής του.
Μα ήμασταν οι μόνοι στον κόσμο που βρεθήκαμε υπερχρεωμένοι? Τα νούμερα απέδειξαν ότι θα μπορούσαμε να αντέξουμε με το ποσοστό διαφθοράς που δεν ήταν μεγαλύτερο από άλλων ευρωπαικών κρατών, αρκετά χρόνια ακόμα. Το λάθος ήταν, ότι αποδείξαμε την αδυναμία μας σε όλο τον κόσμο ότι ο κρατικός μας κουρβανάς δεν αντέχει να συντηρήσει τα χρέη του, αυτά που μπορούν ακόμα να λαδώσουν την κρατική μηχανή σε όλα τα άλλα κράτη –προς το παρόν-. Γιατί?
Ο κανιβαλισμός της χώρας θεωρητικά άρχισε με την ομολογία του Στρος Καν ότι οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της χώρας μας στο ΔΝΤ άρχισαν όταν «λεφτά υπήρχαν». Συνεχίστηκε με την πτώση των αγορών και την ομολογία του «οικονομολόγου»» πρωθυπουργού ότι ηγείται μιας διεφθαρμένης χώρας, τοποθετώντας την Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα. Η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία διογκώνει επιμελώς το έλλειμμα εμφανίζοντας τους «δανειστές» ως εθνοσωτήρες. Οι αποκρατικοποιήσεις και το συμμάζεμα των δημοσίων δαπανών –απαίτηση της Τρόικας από τις αρχές του 2010 – κωλυσιεργούν και σήμερα Οκτώβριο του 2011, ακόμη τις συζητάμε. Οι περικοπές, η φορολόγηση χωρίς κανένα κοινωνικό κριτήριο δημιουργεί τέτοια ύφεση στην αγορά που «πνίγει» την οικονομία από οποιαδήποτε τυχόν έμμεσα έσοδα θα μπορούσε να έχει. Η προκλητικότητα όλων των κυβερνώντων να λείπουν για διακοπές όταν το καλοκαίρι ήταν θέμα ζωής για την Ελλάδα. Η ανάπτυξη και δημιουργία νέων οικονομικών πόρων δεν είναι ούτε καν στα άμεσα σχέδια της κυβερνητικής πολιτικής. Η κυβέρνηση που ψηφίσαμε ως διαχειριστές της δημοσιονομικής πολιτικής γίνεται δανειολήπτης δανείων με επαχθείς όρους, υποθηκεύει και εκποιεί εθνική περιουσία καταστρατηγώντας Σύνταγμα και κοινωνικές κατακτήσεις απαξιώνοντας τις θυσίες που βάφτηκαν με αίμα. Γιατί όλα αυτά?
Ο ύποπτος φίλος που έρχεται να σε «ευεργετήσει» με ανταλλάγματα δυσανάλογα του χρέους σου είναι τόσο επικίνδυνος όσο και ένας τοκογλύφος. «Άδωρα εχθρών τα δώρα» κατά Σοφοκλή. «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» κατά τον Όμηρο. Όσο πιο πολύ αυξάνεται το έλλειμμα τόσο θεωρητικά είναι αναγκαία και η παρουσία τους. Οι λύσεις που προτείνουν είναι εφικτές και ποιος είναι ο στόχος τους?
Αν η πάταξη της φοροδιαφυγής έλυνε ένα μέρος του προβλήματος, θα το είχαν κάνει αν το ήθελαν με την φορολόγηση των διαφυγόντων κεφαλαίων και των Offshore εταιριών, αλλά αντ΄αυτής οι φοροεπιδρομές που πραγματοποιούν είναι πιο άμεσες και έχουν πνίξει την αγορά .Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας σε απαξιωτικές τιμές και χωρίς «συνδικαλιστικές» αντιρρήσεις είναι ένας από τους εμφανείς στόχους των οικονομικών κατακτητών. Θυμάστε τις αντιδράσεις της πιθανής εκποίησης του ΟΤΕ πριν χρόνια? Σήμερα η εκποίηση με τίμημα εξευτελιστικό φαντάζει σαν σοκολάτα στο ψωμί μας. Το ίδιο θα συμβεί με τις ΔΕΚΟ αλλά και με τις τράπεζες. Από τις ιδιωτικοποιήσεις ούτε ένα ευρώ δεν θα χρηματοδοτήσει την ανάκαμψη. Θα πάνε για εξόφληση χρεών και η επιθυμητή αναγέννηση δεν πρόκειται ποτέ να έρθει, γιατί θα έχουν πουληθεί ασημικά και οικόπεδα παραθαλάσσια – γιατί αυτό είμαστε, ένα θέρετρο που δεν χάνει ποτέ την αξία του. Η οικονομία δεν πρόκειται ποτέ να ορθοποδήσει γιατί δεν θα μπορέσουν να ανακτηθούν ξανά οι πόροι του τουρισμού μας, της όποιας ενέργειας, υπηρεσιών και αγαθών που έχουμε.
Οι διαδικασίες εκποιήσεων θα είχαν προχωρήσει εδώ και δύο χρόνια αν εν τω μεταξύ ο πρωθυπουργός δεν τους έπεφτε «κάπως»… Λίγο οι μόνιμες διακοπές, τα ταξίδια, άργησαν να καταλάβουν ότι έκαναν λάθος. Ο χαλίφης για την θέση του χαλίφη υπήρχε. Έτσι μαλώνουν τον Γιωργάκη, τον περιορίζουν και δίνουν τα ηνία στον Ευάγγελο Τούρκογλου -αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα πριν το αλλάξει - ο οποίος θυσιάζει τα πολιτικά του όνειρα για πρωθυπουργός με την καρέκλα του αντιπροέδρου, «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Μία μέρα χρειάστηκε μόνο για την ίδρυση της Ανώνυμης εταιρίας αποκρατικοποιήσεων.
Η επιτάχυνση των διαδικασιών από τον Βενιζέλο δεν είναι τυχαία. Το ντόμινο του ελληνικού χρέους θα οδηγήσει σε ύφεση και άλλες οικονομίες , συνεπώς θα ήταν δύσκολη η οποιαδήποτε απόβαση στην ελληνική αγορά αφού θα είχαν να φροντίσουν «τα του οίκου τους». Επιπλέον είναι απαραίτητη η γρήγορη «οικονομική τακτοποίηση» της Ελλάδας για να έχουν ασπίδα και « κομπόδεμα» από την χρεωκοπία μιας άλλης χώρας. Αν είναι λοιπόν σοβαρό το θέμα του χρόνου για τους κατακτητές οι εθνικές εκλογές θα ήταν ότι έπρεπε για να τους καθυστερήσει.
Οι αποκρατικοποιήσεις με τον Βενιζέλο θα γνωρίσουν νομική –που κατέχει- προστασία για όλους τους εμπλεκομένους. Θα την φροντίσει ο ίδιος άρα είναι σχεδόν βέβαιο ότι γνωρίζει ότι κάποια στιγμή θα λογοδοτήσουν. Όπως επίσης γνωρίζει ότι δεν υπάρχει κανένα πολιτικό μέλλον ούτε για τον ίδιο αλλά ούτε και κανέναν άλλο βουλευτή του πιο λαομίσητου κόμματος της γενιάς μας.
Κανένας δεν εγκληματεί χωρίς αντάλλαγμα. Το παρελθόν μάς έμαθε ότι επιθυμία των κατακτητών πιθανότατα να ήταν πολιτική προστασία, βάσεις, εξυπηρετήσεις εθνικού περιεχομένου. Χωρίς να αποκλείσουμε κάτι παρόμοιο – συνήθως όταν συμβαίνει το μαθαίνουμε αφού γραφτεί η ιστορία-σήμερα μιλάμε για οικονομικό ιμπεριαλισμό. Τα κίνητρα είναι κατ΄αρχήν οικονομικά μια και άλλαξαν τα αφεντικά. Συνεπώς ο έλεγχος του χρέους θα πρέπει να γίνει σε όλους τους κομματικούς μηχανισμούς που ενεπλάκησαν από την αύξησή του και μετά, από το 1989 με «πόθεν έσχες» για κυβερνώντες, διευθυντές κρατικών μηχανισμών, διοικητές της Τραπέζης Ελλάδος και λειτουργούς της δικαιοσύνης. Τους ηθικούς αυτουργούς δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τους εντοπίσουμε. Αυτούς όμως που τους εξυπηρέτησαν με την απραξία τους ή ακόμη και με την ενεργή συμμετοχή ή απλώς ενθάρρυναν έχουμε χρέος να τους στείλουμε στην δικαιοσύνη.
Η νίκη τους δεν ήταν ποτέ ειρηνική. Παντού όπου αναμίχθηκαν προκάλεσαν εθνική κατάθλιψη, αναταραχή, οικονομικό μαρασμό, αυτοκτονίες. Αυτό είναι το μέλλον μας?
Η σιωπή μας δηλώνει αμφισβήτηση και δυσπιστία ακόμη απέναντι στον εαυτό μας. Αυτός που την κατάφερε δημιουργώντας ενοχές με «το μαζί τα φάγαμε» είναι το ίδιο εγκληματίας με τον ηθικό αυτουργό, διότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του.
Αει σιχτίρ!! Τόση ώρα γράφω μαλακίες για να πω μόνον αυτό. Αδέλφια την πατήσαμε! Προδότες που τα άρπαξαν, ματαιόδοξους, ανίκανους και κλέφτες που συνωμοτούν και μας κοροιδεύουν πίσω από την πλάτη μας. Το αντέχετε?
• Ο χρυσός που αγοράζουν τα καταστήματα που ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια σε όλα τα κεντρικά σημεία των πόλεων που καταλήγει? Ποιος είναι ο τελικός αγοραστής? Η Τράπεζα Ελλάδος ο επίσημος και νόμιμος αγοραστής έχει πάψει να αγοράζει από 1/1/2011
• «Δεν δύναται πνεύμα τι καλώς ανεπτυγμένον να ελπίζη ότι θα καθοδηγήση επιτυχώς τα πλήθη δια σωφρόνων παροτρύνσεων ή δια της πειθούς, όταν η αντιπολίτευσις, έστω και παράλογος, έχει ελεύθερον το πεδίον, αρκεί μόνον να συναρπάζει τον λαόν, όστις αντιλαμβάνεται το παν επιπολαίως….. είναι δούλοι της διαιρέσεως των κομμάτων, τα οποία είναι ενάντια και της πλέον λογικής συνεννοήσεως» Πού είναι γραμμένο?
Ξανθίππη Γκλαβοπούλου