……..άλλος για Costa Rica ? (*)

Η φίλη μου Λαρίσα  ήρθε στην Ελλάδα από το Καζακστάν  για να  βρεί τον πατέρα του παιδιού της και σύζυγό της που είχε φύγει για …τσιγάρα. Τον  βρήκε, αλλά νωρίς κατάλαβε ότι δεν κάπνιζε και αποφάσισε  με ένα παιδί και χωρίς τίποτα στην τσέπη της να στήσει το δικό της σπιτικό στην Θεσσαλονίκη. Μια πόλη, που όταν έψαχνε στο internet, είδε ότι είχε τα κριτήρια που ήθελε : δίπλα στην θάλασσα, φιλική με τους ξένους, πολυπολιτισμική, κούκλα και …"ότι να’ναι". 

Μέσα σε 10 χρόνια  αγόρασε  σπίτι (όχι σε …10 λεπτά όπως η Τζούλια), σπούδασε τον γυιό της, έμαθε τέλεια Ελληνικά διαβάζοντας  Καζαντζάκη  που λατρεύει, Μυριβήλη και   Καβάφη,  γράφει στα  sms της την λέξη  μήνυμα  σωστά  και όχι minima ή μύνημα…

Την Λαρίσα την αγαπώ γιατί ενώ θα μπορούσε να ανεβοκατεβαίνει  στην "μπάρα" (ούσα  πρώην πρωταθλήτρια στίβου) και να αναστενάζει όλος ο ανδρικός πληθυσμός με τα δίμετρα ρώσικα κανιά της, προτιμά να παλεύει με την ελληνική κυτταρίτιδα (την δικιά μου και  άλλων  χαμηλόκωλων  Ελληνίδων).

Την εκτιμώ γιατί  δεν κάνει καμιά διάκριση  στην περιποίηση  που προσφέρει  σε εμένα, τις φίλες μου  και την μαμά μου από τους VIP πελάτες της (που πιστέψτε με είναι ΤΑ ονόματα που παρελαύνουν στα media...). Επειδή προτιμά να ανεβαίνει κάθε Σαββατοκύριακο στο Όλυμπο αντί να χορταριάζει στον καναπέ της και να βλέπει τηλεόραση. Επειδή καταναλώνει  μόνο βιολογικά προϊόντα, φρούτα και λαχανικά και ότι άλλο βγάζει η μάνα γη, ανεπεξέργαστα και ωμά.

Επειδή  φτιάχνει  το δικό της ψωμί όπως το έφτιαχνε η γιαγιά μου, επειδή κοιμάται πάνω σε ένα χαλί στο πάτωμα   για να σκληραγωγήσει τον εαυτό της και τον γυιό της,  επειδή δεν χρησιμοποιεί θέρμανση στο καλαίσθητο σπίτι της πιστεύοντας ότι ο άνθρωπος πρέπει να μπορεί να προσαρμόζεται με ό,τι και να του τύχει… επειδή όταν βγήκε στο δρόμο φορώντας απλά ένα τζίν έγινε …ατύχημα, επειδή  όταν κάνει μασάζ δεν κοιτάζει  ποτέ το ρολόι της (δεν φοράει) και μιλώντας μαζί της για βιβλία, ταινίες, τέχνη, ταξίδια  μπορεί και να ξεπεράσει  και τις τρείς ώρες  χωρίς να πληρωθεί επιπλέον... γιατί τα χρήματα που απαιτεί για την δουλειά της αντιπροσωπεύουν τον χρόνο και τον κόπο της θα έλεγα μάλιστα ότι την αδικούν, επειδή σαν χειμερινή κολυμβήτρια καθαρίζει  ταυτόχρονα και την παραλία  που επισκέπτεται.

Επειδή έστειλε αδιάβαστο τον γκόμενο που στα τριάντα πέντε του  δεν έφευγε από το σπίτι της μάνας του, και ναι, γιατί προτιμάει να είναι μόνη της εδώ και πολύ καιρό αντί να χάνει το χρόνο της με άνδρες "που δεν είναι άνδρες" (χρησιμοποιώ αυτολεξεί τα λόγια της).   

Επίδοξοι εραστές : αν δεν έχετε επτά φέτες κοιλιακούς, ψυχή ανδρός και μυαλό που με λίγα λόγια λέει πολλά, μην τολμήσετε να μου ζητήσετε το τηλέφωνό της...

Χθες  λοιπόν, ερχόμενη συνεπέστατη στο ραντεβού μας, μου λέει : "Ξανθίππη ψάχνω να βρω μια καινούρια χώρα για να μετοικήσω...ήρθε ο καιρός… είναι πολλά αυτά που δεν μου αρέσουν εδώ πια… έζησα καλά αλλά απογοητεύθηκα…"

Στεναχωρέθηκα  γιατί θα  χάσω μια τέτοια φίλη?..  μια καταπληκτική  επαγγελματία?.. ή γιατί τέτοιοι άνθρωποι φεύγουν από την  χώρα μας?…

"Λαρίσα που σκέφτεσαι να πάς ?"  ρωτάω..  "αν τα πράγματα δεν θα είναι τόσο καλά όπως περίμενες και αν σου συμβεί κάτι και δεν μπορείς να εργαστείς?". Μετά σκέφτηκα την ανοησία μου και φευ την ρηχότητά μου …ότι έγινα ίδια με όλους αυτούς που με τέτοιες βλακείες και διλήμματα  καταλήγουν  τα παιδιά τους να διαλέξουν τον μονόδρομο του Δημοσίου και την εύκολη λύση. Ξέχασα ότι είχα μπροστά μου έναν άνθρωπο που διαβάζει σαν να πρόκειται να πεθάνει αύριο, που αναποδογυρίζει από μόνη της τη ζωή για να δει ότι ακόμη και αναποδογυρισμένη, γι 'αυτήν είναι  ίδια και απαράλλακτη.

"Ξανθίππη,  η γιαγιά μου έψηνε τα καλύτερα σπόρια και τα πουλούσε στα 85 της. Εχω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να ελαχιστοποιεί τις ανάγκες του για να είμαι ελεύθερη και  όταν κάποια στιγμή τα χέρια μου δεν θα με υπακούν θα κάνω μια δουλειά που  θα μπορώ. Οι Έλληνες στην Νέα Υόρκη ψήνουν κάστανα στο δρόμο..." και συνεχίζει …

"Εψαξα λοιπόν στο internet  για την  πιο πράσινη χώρα,  με χαμηλό δείκτη ανεργίας, με πολύ χαμηλό δημόσιο χρέος, με μόρφωση άνω του 95% του πληθυσμού, μια χώρα που δεν έχει στρατιωτικές δαπάνες γιατί ο στρατός καταργήθηκε εδώ και 50 χρόνια, με απίθανα κίνητρα  για νέους επιχειρηματίες όπως μηδενική φορολόγηση για τα πρώτα χρόνια, με το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην περιοχή της, με ένα κλίμα που κατά μέσο όρο είναι στους 24 βαθμούς Κελσίου, με πανέμορφους ανθρώπους και  κυρίως χαμογελαστούς…"

Πράσινη από την ζήλια μου, μη τολμώντας να ρωτήσω ποια είναι αυτή η χώρα  που θα μας κλέψει την Λαρίσα,  ρωτάω  "από πού τα ξέρεις όλα αυτά Λαρίσα ? Ποια είναι η πηγή σου ?"  για να πάρω την απάντηση … "μα από τα αρχεία της CIA - The  world Factbook στο internet"   και συνεχίζει …

"Μιλάμε για την Costa Rica….που από τον Μάιο του  2010 έχουν γυναίκα Πρόεδρο, την Μιράντα,  άνθρωποι  δημοκρατικοί  και  πολύ φιλέλληνες… που έκαναν  επανάσταση το 1821 σαν εσάς και διώξανε τους Ισπανούς,  που διδάσκονται στα σχολεία τους Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, που ονόμασαν  μια τεράστια περιοχή Grecia, και δώσανε σε 2 πόλεις το όνομα της Αθήνας και της Σπάρτης".

Απ΄όλα όσα άκουσα μου έμειναν δύο… μελαμψοί κρεολοί άνδρες  με ωραίο κώλο  και CIA….Μόλις έφυγε η φίλη μου, αμέσως διαδικτυώνομαι με την   CIA και βλέπω που πέφτει η Costa Rica..Πάνω από τον Παναμά και κάτω από την Νικαράγουα..χμμμ   χώρες με φούντες η μία και αντάρτες η άλλη σκέφτομαι .… και στην μέση ο επίγειος παράδεισος.

Συνεχίζω την αναζήτηση και πατάω την επιλογή χώρας Greece την χώρα νότια της χώρας  MACEDONIA. Προσπερνώ όλα τα στατιστικά  και τους αριθμούς και μένω στο  προσδόκιμο όριο ηλικίας 79,8 έτη για την Ελλάδα. Η Costa Rica 77,5 έτη.

α) Λαρίσα,  δεν θα έρθω μαζί σου. Θα μείνω εδώ, κορίτσι μου να χαρώ  την σύνταξή μου πιο πολλά χρόνια….   

β) Λαρίσα, δεν θα έρθω μαζί σου γιατί έχω πολύ δουλειά. Να προσπαθήσω να αλλάξω την ονομασία του γείτονα, να αλλάξω τον εαυτό μου,  να τιμωρήσω αυτούς που μας εκμεταλλεύτηκαν και μας κορόιδεψαν … να κάνω την χώρα μου επί  γης παράδεισο για τα παιδιά μας…

ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΤΕ…

(*)  Αφιερωμένο στις Λαρίσες  που ζούν στην πατρίδα μας, που μου έμαθαν να βλέπω την χώρα μου ΚΑΙ με το μάτι του ξένου… αυτές που προτίμησαν τον δύσκολο δρόμο της επιβίωσης από τον εύκολο και τον προβεβλημένο από το σημερινό life style.

"Οι περισσότεροι άνθρωποι θαυμάζουν μιά άλλη ζωή και όχι την δική τους - ανεξαρτήτως αν η ζωή που θαυμάζουν είναι χειρότερη από την δική τους. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το καλύτερο είναι πάντα απέναντί τους και όχι μέσα τους". ΛΟΥ ΡΙΝΤ

...LIKE GOOGLE! (κάν'το όπως η Google)

Ψάχνοντας στο youtube για κάποιο τραγουδάκι έπεσα πάνω στα γραφεία της Google στη Ζυρίχη… προσπάθησα λοιπόν να φανταστώ τον εαυτό μου να πηγαίνω στο igloo γραφείο μου, να ανοίγω το laptop πάνω σε μια κούνια και να κατεβαίνω στον κάτω όροφο με τσουλήθρα κρατώντας τα δωδεκάποντα στα χέρια μου. Όταν θα με ενοχλούσαν θα πήγαινα να παίξω φλιπεράκια και μπιλιάρδο, θα την έπεφτα στους μπουφέδες ή θα έκανα ρέικι μαζί με το αφεντικό μου?? δίπλα-δίπλα… χμμμ δεν υπάρχουν εκεί αφεντικά γιατί δεν το προβλέπει το οργανόγραμμά τους, δεν έχουν τέτοιο πράγμα οι άνθρωποι... αυτοί οι εξωγήινοι λοιπόν, δεν προσπαθούν να προσποιηθούν ότι είναι έξυπνοι –γιατί είναι- γι αυτό και δεν τους νοιάζει να τους πούνε ότι δεν είναι σοβαροί – γιατί δεν είναι…

Ο συγχωρεμένος ο Βουτσινάς είχε πει ότι οι καρέκλες δημιουργούν αιμοροίδες στο μυαλό, και ένας άνθρωπος της Τέχνης όπως αυτός ξέρει πόσο εκδικήθηκε η εξουσία την Τέχνη. Της στέρησε την φαντασία.. την γέμισε χαρτιά και την έντυσε με το σακάκι του «κορακιού». Όταν πήγε ο Ζαν Πολ Γκωτιέ στην δεξίωση της Γαλλικής Πρεσβείας με φουστανέλα δεν ήταν για να μας τιμήσει, ήθελε να μας δείξει πόσο αστείοι είμαστε σοβαροί… όταν η Μαγγίρα στο reality show έφτιαχνε στα μαλλιά της χελιδονοφωλιές , έσπευσαν οι σοβαροφανείς να την αντικαταστήσουν με την κρυόκωλη την Μανωλίδου..

Ονειρεύομαι πράγματα και λέω «γιατί όχι?» Γιατί θα πρέπει τα νοσοκομεία να είναι άσπρα, τα γηροκομεία μουντά, τα σχολεία σαν αποθήκες ανθρώπων, τα κουστούμια της εξουσίας σκούρα… Στην Google υπήρξαν άνθρωποι που μπόρεσαν και μετέτρεψαν την φαντασία τους σε πραγματικότητα που βάλανε τέχνη και σουρεαλισμό στην ζωή τους και τους βγήκε..Εμείς δεν σπάμε τα δεσμά γιατί φοβόμαστε την κριτική του διπλανού και η «σοβαροφάνεια» μας εξαπλώνεται σαν σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα. Και αυτοί που «διασκεδάζουν» με τον εαυτό τους κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν γραφικοί , περίεργοι και εκκεντρικοί… για τους ίδιους όμως όλοι οι άλλοι είναι πληκτικοί.

Μακάριοι όσοι γελούν με τον εαυτό τους, δεν θα πάψουν ποτέ να διασκεδάζουν, δεν θα γεράσουν εύκολα και θα παραμείνουν για πάντα παιδιά. Η σοβαρότητα είναι το μοναδικό καταφύγιο των ρηχών ανθρώπων κατά τον Oscar Wilde και από τέτοιους είμαστε γεμάτοι…


δείτε και --> http://www.youtube.com/watch?v=TaGO7XlP2EU

ΟΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Πάντα πίστευα ότι η μυρωδιά έχει γεύση. Προσπαθώντας να θυμηθώ την πρώτη «γεύση», αυτή που μου ήρθε πρώτη στο μυαλό, ήταν το στήθος την μητέρας μου. Πολύ αργότερα μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι ήταν μοναδική.

Από τότε ο κόσμος μου ήταν όλο μυρωδιές. Όταν ήθελα να ανατρέξω σε γεγονότα παρέπεμπα τον εαυτό μου σε μυρωδιές που αναδυόντουσαν από το περιβάλλον. Κάπως έτσι λοιπόν θυμάμαι τα καλοκαίρια μου στην Κρήτη από την μυρωδιά του ιωδίου που ανέβλυζε από το χοντρό αλάτι στο βράχο. Τις βόλτες μου στο βουνό της Ξάνθης από το βρεγμένο ρετσίνι των πεύκων. Την ώρα του φαγητού από το τηγανισμένο λάδι που τσιτσίριζε περιμένοντας τις ψιλοκομμένες μελιτζάνες. Το Πάσχα στο χωριό από την μυρωδιά της μαγειρίτσας που έβγαινε από τα παράθυρα το απόγευμα πριν την ανάσταση . Την τσίκνα από τα κάρβουνα την επόμενη μέρα.

Οι μυρωδιές γίνονταν «γεύση» και η «γεύση» συναισθήματα. Κάποιες φορές που φιλούσα τα γυιούς μου, κάπου ανάμεσα στα μούσια των τριών ημερών, μου ερχόταν κατά νού σαν flash η μωρουδιακή επιδερμίδα τους. Αργότερα κατάλαβα ότι όλα αυτά τα ανδρικά προιόντα που κυκλοφορούν παραπέμπουν σε μωρουδιακές μυρωδιές παγιδεύοντας έτσι το γυναικείο ένστικτο. Αν υπήρχε δε και μυρωδιά που θα θωράκιζε την τεστοστερόνη, θα ήταν σίγουρο πρώτο σε πωλήσεις. Όσο για το άρωμα γυναίκας, τι να πώ…σεναριογράφοι, συγγραφείς, τραγουδοποιοί, έχει χιλιοεκθειαστεί.

Πάντα πίστευα ότι ερωτευόμαστε έναν άνθρωπο από την μυρωδιά του. Κάποιοι το λένε αύρα, αλλά τα μάτια μάς ξεγελούν πολλές φορές, η μύτη ποτέ! Αναρωτηθείτε πόσες φορές υποκύψατε στον άνθρωπο που σας πρόδωσε, όταν για χιλιοστή φορά είπατε στον εαυτό σας..ποτέ ξανά..μόνο και μόνο όταν τον ξαναείδατε από απόσταση 20εκατοστών… Στις ανθρώπινες σχέσεις η απόσταση των 20 εκατοστών είναι η απόσταση ασφαλείας. Ποτέ μην την παραβγείτε αν δεν θέλετε.

Το ψέμμα έχει μυρωδιά.. Ο ιδρώτας σε κλάσμα δευτερολέπτου μυρίζει.. Ο έρωτας έχει μυρωδιά…αναβλύζει άρωμα λουλουδιών , η αγάπη έχει μυρωδιά, μαζί με αυτήν εκπέμπει και ένα ζεστό αεράκι που ανεβάζει την θερμοκρασία ..θυμηθείτε την τελευταία φορά που αγκαλιάσατε τον δικό σας άνθρωπο , αεράκι από λιβανέζικη έρημο…

Είναι τόσο εύκολο να πετύχεις τελικά αυτό που θέλεις. Ντύνεις την στιγμή με την κατάλληλη μυρωδιά και ως εκ θαύματος τρέχουν όλα σαν ρολόι.. Η όσφρηση με την γεύση και την όραση, συγκοινωνούντα δοχεία, με ένα μόνο σκοπό, την κατάκτηση. Δεν σας κάνει εντύπωση που ξαφνικά γεμίσαμε το σπίτι μας με συνταγές? Ο Σέφ έγινε ο νέος Στάρ που μπαίνει στο σπίτι μας και μας μαθαίνει ότι η κατάκτηση πετυχαίνεται με την προετοιμασία και η αποπλάνηση αρχίζει εκεί που τελειώνει η όσφρηση…

Κάπως έτσι είμαι σίγουρη ότι ο έρωτας της Μέρκελ με του Σαρκοζί, πέρασε μέσα από φρεσκοψημμένα γαλλικά κρουασάν και σκαλοπίνια με άσπρη τρούφα από την Alba Ιταλίας. Έχετε δεί πώς τον κοιτάζει? Και ο Σαρκοζί περνώντας από την Θεσσαλονίκη δεν είμαι σίγουρη ότι δοκίμασε μπακαλιαράκια στην λαδόκολλα αλλά την θεσσαλονικιώτικη μπουγάτσα αναμφισβήτητα.

Μήπως να φωνάζαμε όλο το Ευρωπαικό Συμβούλιο σε ένα γεύμα με θέα το Αιγαίο, εκεί που σκάει το κύμα, πάνω στην άμμο και στις ψάθινες καρέκλες, με ψιλό τηγανιτό ψαράκι, κρητικούς ντάκους και λάδι καλαματιανό, ντομάτα ευωδιαστή, χτυπητή Μυκόνου και λαδοτύρι Ζακύνθου? Αποπλάνηση με άρωμα Ελλάδος…

Τα σύκα και την σκάφη...

 Η πρώτη της εμφάνιση διασώζεται σε απόσπασμα του Αριστοφάνη, όπου ο ήρωας λέει: "Σκαιός και άγροικός ειμι την σκάφην σκάφην λέγων." Την ίδια φράση ξαναβρίσκουμε στον Πλούταρχο, αρκετούς αιώνες αργότερα, όμως να επισημάνω ότι ο Πλούταρχος (στο έργο του Αποφθέγματα βασιλέων και στρατηγών) την αποδίδει στον Φίλιππο της Μακεδονίας, άρα το χρονικό κενό μειώνεται πάρα πολύ. Πήγαν λοιπόν κάποιοι και παραπονέθηκαν στον Φίλιππο ότι κάποιοι από το περιβάλλον του Φιλίππου τους αποκαλούν προδότες. Απάντησε λοιπόν ο Φίλιππος, σκαιούς έφη φύσει και αγροίκους είναι τους Μακεδόνας την σκάφην σκάφην λέγοντας. Να διορθώσω με την ευκαιρία κι ένα λαθάκι πολλών μελετητών, που βασιζόμενοι σε αυτό το απόσπασμα λένε ότι ο Πλούταρχος θεωρούσε αγροίκους τους Μακεδόνες. Είναι όμως πεντακάθαρη θαρρώ η ειρωνεία της φράσης. Είναι σαν να λέει ο Φίλιππος, "Τι τα θέλετε, ρε παιδιά, εμείς οι Μακεδόνες είμαστε από χωριό και λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς ευγένειες. Αφού προδότες είσαστε, πώς θέλετε να σας λέμε;" Και μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι ο Φίλιππος χρησιμοποιεί σχεδόν αυτούσια τη φράση όπως βρίσκεται στον Αριστοφάνη.

Για να συνεχίσουμε, ο Λουκιανός χρησιμοποιεί δύο φορές τη φράση, στο Ζευς τραγωδός και στο Πώς δει ιστορίαν συγγράφειν, όπου λέει πώς είναι κατά τη γνώμη του ο ιδανικός συγγραφέας ιστορίας: "Τοιούτος ουν μοι ο συγγραφεύς έστω -άφοβος, αδέκαστος, ελεύθερος, παρρησίας και αληθείας φίλος, ως ο κωμικός φησι, τα σύκα σύκα, την σκάφην δε σκάφην ονομάσων, ου μίσει ουδέ φιλία τι νέμων ουδέ φειδόμενος ή ελεών ή αισχυνόμενος ή δυσωπούμενος ..." Το απόσπασμα αυτό του Λουκιανού είναι το πρώτο στο οποίο πλάι στη σκάφη παρουσιάζονται και τα σύκα. Να προσέξουμε όμως ότι ο Λουκ. το αποδίδει σε παλαιότερον (προφανώς κλασικό;) κωμικό, άρα η προσθήκη των σύκων στην εικόνα πιθανότατα δεν είναι εύρημα του Λουκιανού.

Στους επόμενους αιώνες έχουμε χρήση της φράσης από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό και από τον Συνέσιο Κυρήνης και, αρκετά αργότερα πια, ο παροιμιογράφος Αρσένιος τον 15ο αιώνα αποθησαυρίζει δύο εκδοχές της, τη γνωστή του κωμικού "άγροικός ειμι την σκάφην σκάφην λέγων" και την "τα σύκα σύκα, την σκάφην σκάφην λέγει". Εικάζω ότι αυτή η δεύτερη καταχώριση αντιστοιχεί στην καθομιλουμένη τότε μορφή της παροιμίας.

Και βέβαια η φράση συνεχίζει να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στην ελληνική γλώσσα.

Πώς γεννήθηκε η φράση; Η υποψία μου είναι ότι εδώ έχουμε σεξουαλικό υπονοούμενο. Δηλαδή, θέλω να πω, ο Αθηναίος της καλής κοινωνίας πιθανόν να μη χρησιμοποιούσε μπροστά σε κόσμο τις λέξεις "σύκα" και "σκάφη", επειδή πιθανώς στην αργκό της εποχής χρησιμοποιούνταν με άσεμνη σημασία. Και για το σύκο αυτό ξέρουμε ότι συνέβαινε (και συμβαίνει ως τα σήμερα, άλλωστε), αν θυμηθούμε π.χ. το στίχο του Αριστοφάνη "Του μεν μέγα και παχύ, της δε ηδύ το σύκον" (Ειρήνη 1351-2). Για τη σκάφη δεν είμαι βέβαιος αν είχε πονηρές σημασίες, το θέμα αξίζει διερεύνηση. Μπορούμε όμως δοκιμαστικά να προτείνουμε την ιδέα ότι ο καθωσπρέπει Αθηναίος μπροστά σε αγνώστους θα προτιμούσε να αποφύγει να πει "σύκα" και "σκάφη" και θα έλεγε, ας πούμε, "ισχάδες" και "κάρδοπος".

Τελειώνοντας, να δούμε αν η φράση πέρασε σε άλλες γλώσσες. Ξέρουμε ότι οι Γάλλοι λένε, για την ίδια περίπτωση, "appeler un chat un chat", ενώ οι Άγγλοι "to call a spade a spade". Υπάρχει η ομοιότητα της δομής, αλλά τα σύκα και η σκάφη έχουν αντικατασταθεί από τη γάτα και την τσάπα. Πώς έγινε αυτό;

Με την Αναγέννηση, η αρχαία φράση πράγματι πέρασε σε άλλες γλώσσες. Μεταφράστηκε από τον Ραμπελαί στα γαλλικά, αλλά δεν ευδοκίμησε υπό τη μορφή αυτή στη γλώσσα: πράγματι, γρήγορα έδωσε τη θέση της στο "appeler un chat un chat" (λέω τη γάτα γάτα -όμως και η γάτα έχει ενδεχομένως πονηρή σημασία στα γαλλικά). Η φράση πέρασε και στα αγγλικά, όμως έγινε αγνώριστη εξαιτίας της απροσεξίας ενός μεγάλου διανοητή! Λένε ότι και ο Όμηρος νυστάζει καμιά φορά, κι ο Έρασμος λοιπόν, όταν μετέφραζε στα λατινικά τον Πλούταρχο, μπέρδεψε τη σκάφη με το σκαφείον, την τσάπα σαν να λέμε, και τη μετέφρασε ligo. Και ο Άγγλος μεταφραστής του Εράσμου μετέφρασε (σωστά) το λάθος, και έτσι γεννήθηκε η αγγλική φράση to call a spade a spade, κατά λέξη "λέω την τσάπα τσάπα" και με σημασία ολόιδια με τη δικιά μας!

clopied απο εδώ