Από το 2009 η κινδυνολογία περικοπών στα κατοχυρωμένα δικαιώματα της σύνταξης και του εφάπαξ βοηθήματος από τα μήντια τρομοκράτησε τόσο πολύ τους εργαζομένους του δημόσιου τομέα και του ευρύτερου δημόσιου τομέα που κάτω από καθεστώς πανικού δήλωναν παραιτήσεις και συνταξιοδοτούνταν. Χιλιάδες κόσμος προσέφυγε στα ασφαλιστικά ταμεία κάνοντας χρήση της σχετικής νομοθεσίας, αποδεχόμενοι όρους που τους επέτρεπε να ζήσουν αξιοπρεπώς και μέσα στα πλαίσια των μέχρις στιγμής αναγκών τους.
Η μαζική φυγή ευνόησε κατ΄αρχήν τους εργοδότες που απαλλάχθηκαν χωρίς πόνο εθελουσίων εξόδων και αποζημιώσεων τους «ακριβούς» τους και κουρασμένους ίσως υπαλλήλους αντικαθιστώντας τους με την φρέσκια γενιά πιο οικονομικών στελεχών. Ο παροξυσμός της εθελουσίας αποχώρησης κράτησε αρκετό χρόνο μέχρι που ξεκαθάρισε αρκετά το εργασιακό τοπίο ευνοώντας σημαντικά το Δημόσιο τις ΔΕΚΟ και τις Τράπεζες.
Όλοι θα έπρεπε να ήταν ευχαριστημένοι. Οι εργοδότες και το δημόσιο γιατί απαλλάχτηκαν από ένα μεγάλο οικονομικό βάρος και οι εργαζόμενοι γιατί κατοχύρωσαν τους όρους της σύμβασης που είχαν με τον εργοδότη τους.
Το 2011, ένα έτος που θα μείνει στη μνήμη όλων όσων το βιώνουν, ανατρέπονται τα πάντα. Οι συνταξιούχοι γνωρίζουν περικοπές που δεν μπορούν να ποσοστοποιηθούν μέχρις στιγμής γιατί οι αναπροσαρμογές των μειώσεων ακολουθούν την πορεία ενός αυτοκινήτου που τρέχει χωρίς φρένα στην κατηφόρα. Το μεγάλο βάρος των εκπτώσεων το γνώρισαν οι δικαιούχοι συντάξεων κάτω των 60 χρόνων. Οι επικουρικές συντάξεις από τα ταμεία που έχουν μόνο εκροές άρα είναι θνησιγενή, είναι θέμα χρόνου η δυνατότητα της συνέχισής τους. Τα μήντια άλλαξαν τροπάρι και ενώ μέχρι τώρα ουσιαστικά προέτρεπαν σε ομαδικές φυγές, τώρα μιλούσαν για κίνδυνο επιβίωσης των ασφαλιστικών ταμείων.
Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από τους δανειστές μας (βλέπε τρόικα), τέθηκε όρος διακοπής της σύνταξης για όσους είναι κάτω των 55 ετών (http://www.tovima.gr/). Αν η κυβέρνηση υποκύψει, διόλου απίθανο προκειμένου να κερδίσει την όλως διόλου χαμένη αξιοπιστία της και δεχθεί τον εκβιασμό, θα βρεθούν στον αέρα χιλιάδες εργαζόμενοι και άλλα τόσα εξαρτημένα μέλη από αυτούς. Θα προστεθούν στους χιλιάδες ανέργους και με μορφή ντόμινο θα βυθιστούμε σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση. Από την άνιση κατανομή του πλούτου οδηγηθήκαμε χωρίς αναπνοή στην ίση κατανομή της εθνικής κατάθλιψης.
Διαπραγματευόμαστε, η σωστότερη βέβαια λέξη θα ήταν «συναινούμε», κάτω από καθεστώς φόβου και πανικού της ήδη αναγνωρισμένης αναξιοπιστίας μας και χωρίς καμιά αξιοπρέπεια, επαίτες της Ευρώπης με θράσος. Μετά την 21η Ιουλίου έφυγαν όλοι οι κυβερνώντες και οι πέριξ αυτών για διακοπές, μάλλον πιστεύοντας ότι ο κυκλώνας μπορεί να περιμένει και να αλλάξει με μια υπόσχεση.
Στοιβάζοντας τα λάθη δημιουργήθηκε ένα τέρας που προκαλεί απέχθεια στους όποιους «φίλους» τους έχουν απομείνει. Ο αργός του θάνατος καλεί τα ανθρωπιστικά συναισθήματα για μια αξιοπρεπή ευθανασία. Ποιος θέλει να έχει σχέση με θάνατο, είναι θλιβερή ιστορία, αλλά αν αυτό μας επέτρεπε μια καλή αναγέννηση? Έχουμε πολλές πιθανότητες να αποτύχουμε αλλά μήπως και τώρα βαδίζουμε τον δρόμο της πετυχημένης συνταγης? Είναι ταμπού να μιλάμε για την ώρα μηδέν, για τον άσωτο που παίρνει τον δρόμο απομάκρυνσης από την οικογένεια. Αν αυτή είναι τόσο καλή όσο καυχιέται ότι είναι, ας μας περιμένει. Κλινικά νεκρός δεν είναι κάποιος, όταν όλες οι λειτουργίες του εξαρτώνται από μηχανήματα?
Μια χώρα που στηρίζει την ύπαρξή της στα δανεικά, όπως ο κλινικά νεκρός από καλώδια, μπορεί να επιβιώσει μόνο με δανεικά. Κάποια στιγμή αυτό πρέπει να τελειώσει.
Οι δανειζόμενοι είναι αυτοί που επιβάλλουν στην τελική ευθεία τους όρους κάτω από τον κίνδυνό μη εκπλήρωσης των υποχρεώσεων τους. Μήπως είναι ευκαιρία κάτω από τον φόβο απομάκρυνσης μας από τη ζώνη του ευρώ, που ενδεχομένως συμπαρασύρει το μέλλον και άλλων χωρών, να διαπραγματευθούμε με τόλμη?
Χώρα που χαραμίζει τα νιάτα και τα διώχνει μακριά της δεν έχει μέλλον.
Μια χώρα που δείχνει αγνωμοσύνη στους ηλικιωμένους και σκληρότητα στους αρρώστους, δεν έχει μέλλον.
Μια κυβέρνηση που δεν έχει πλέον λαική αποδοχή, δεν αντιμετωπίζει σθεναρή αντιπολίτευση, τι είναι αυτό που την κάνει να θέλει να κυβερνά ένα καράβι σάπιο έτοιμο να γκρεμοτσακισθεί στα βράχια?
Ότι δεν πετυχαίνεται ειρηνικά δεν είναι αναπόφευκτο να γίνει με βία? Ποιος θέλει να επωμιστεί τέτοιο κόστος?
Γιατί επιμένετε να κυβερνάτε μόνοι σας? Έχετε σκεφτεί το προσωπικό κόστος που έχετε? Η «κοντή» μνήμη δεν είναι στο dna μας. Το πολιτικό σας κόστος θα είναι μετρήσιμο στις επόμενες εκλογές. Βάλτε την αντιπολίτευση στο τραπέζι μαζί σας, κανείς δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του.
Εξαντλείτε όλη την αυστηρότητά σας σε αδύναμες ομάδες όπως συνταξιούχους και μισθωτούς και δεν βάζετε έκτακτες εισφορές σε τράπεζες και κερδοφόρες επιχειρήσεις? Είναι συνταγματικό και ηθικό να ζητάτε εισφορές από ανέργους και να τις κάνετε εκβιαστικά απαιτητές μέσα από την είσπραξη του ηλεκτρικού ρεύματος που είναι κοινωνικό αγαθό? Ο στραγγαλισμός τους θα επιφέρει τόσες ζημιές απο ανεξόφλητα δάνεια στις τράπεζες που το ύψος τους θα είναι πολύ μεγαλύτερο απο μια άμεση φορολογία τους.
Την δική σας αδυναμία για την πάταξη της φοροδιαφυγής και την κωλυσιεργία σας για άμεσες περικοπές δαπανών του δημοσίου- που είναι σύμφωνα με τον Βενιζέλο στα πλάνα του 2012….- θα τις αντισταθμίσετε με την «δεκάτη» του ημερομίσθιου? Η σημερινή «δεκάτη» είναι χαράτσι που ανέρχεται σε επίπεδα που καθιστούν μη βιώσιμα αρκετά νοικοκυριά.
Με το να τρέχετε δεξιά και αριστερά για διαπραγματεύσεις για τις δανειακές υποχρεώσεις, σας ξέφυγε ο πρωταρχικός στόχος της οικονομίας μας που είναι ανάπτυξη και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Είναι η μοναδική λύση σωτηρίας η διαρκής προσφυγή στα δάνεια?
Πρέπει να υποστεί όλος ο λαός το κόστος της ένδειας για να μη συντριβεί ο αμέτρητος εγωισμός σας? Η παραίνεση «ένας πρωθυπουργός δεν παραιτείται» που ανήκει στον αδελφό του Πρωθυπουργού, δεν είναι λαική εντολή.
Τα μέτρα στα οποία έχετε προχωρήσει το μόνο που θα φέρνουν, είναι υποτονικότητα στην αγορά και ύφεση μακράς διαρκείας. Τι είναι αυτό που σας κάνει να πιστεύετε το αντίθετο, όταν δηλώσεις οικονομολόγων, αλλά και ο κοινός νους, σας το έχουν κάνει σαφές ?
Αν όλες οι οικονομικές θεωρίες έχουν αποτύχει και τα γεγονότα δεν ταιριάζουν με την θεωρία, αλλάξτε τα γεγονότα ( παραφράζω ρήση του Αινστάιν ). Επιτέλους η ευθύνη σας είναι να μας βγάλετε από το αδιέξοδο με όσο τον δυνατό ανώδυνο τρόπο και όχι να την οδηγείτε σε ομαδική ψυχολογική παράκρουση έτοιμη για αναισθητικό.
Κάντε εκλογές ή συγκυβερνείστε με ευρύτερης αποδοχής ανθρώπους, όχι κατ΄ανάγκη πολιτικούς. Αλλάζουμε την συνταγή όταν κάτι δεν πετυχαίνει. Δεν φοβόμαστε το κόστος γιατί ούτως ή άλλως εδώ που φτάσαμε δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Προστατέψτε την παραγωγική τάξη αυτή, που σας έδωσε την δυνατότητα να την κακοποιήσετε ερήμην της. Προστατέψτε τα κοινωνικά αγαθά, σεβαστείτε όλους αυτούς που απώλεσαν πολλά για την διεκδίκησή τους, στο όνομα των οποίων πήρατε την εξουσία. Στην συνείδησή μας έχετε χάσει την πολιτική σας ταυτότητα και ικανότητα, προσπαθήστε τουλάχιστον να αποκτήσετε εκ νέου την αξιοπρέπεια σας και την υστεροφημία σας, όσο υπάρχει ακόμα καιρός.
Η αυτοκριτική, ο καταλογισμός των δικών μας ευθυνών αλλά και όλων όσων ενεπλάκησαν στην καταστροφή μας, θα μας οδηγήσει σε εθνικό διχασμό, που δεν είναι της παρούσας στιγμής, μπορεί να περιμένει.
Μην παίζετε με την τύχη ενός λαού που σιωπά, θα αποδειχθεί ότι η σιωπή είναι η πιο βροντερή φωνή και θα θέλετε να το γνωρίσετε.
Η ευθύνη δεν είναι ηρωισμός είναι υποχρέωση και απαίτηση.
---οΟο---
0 σχόλια (κλικ για να δείτε ή να προσθέστε):
Post a Comment
γραψτε εδω το σχόλιό σας